Q schreef een boek. Het proces begon als volgt: Van Twitter naar blogs, van blogs naar een boek. ‘Doe het facking zelf’, “een zelfhulpboek waar je geen reet aan hebt”, zo stelt Q zelf.  Localhotspots vind haar humor en zelfspot erg leuk om te lezen en wil dit met jullie delen. Hou je er niet van, scroll dan verder 😉

Aap, Noot, Mies, Boom, Roos, Vuur…

Toen ik op de lagere school zat was er net de overgang van aap, noot mies naar boom roos vis, mijn moeder vond dat maar niks, wat was er mis met aap noot mies? Nou geen idee, iemand vond het blijkbaar een goed idee om over te stappen op de Frater Caesarius methode.
Tijden veranderen nu eenmaal, je had klassenbeurt en brak zowat je nek om het bord schoon te maken of de potloden te slijpen met de elektrische puntenslijper. Meestal brak je expres de punt van je potloodje om het geavanceerde apparaat te gebruiken. Wat was er mis met een gewone puntenslijper? Geen idee…het was gewoon cool. We gebruikte woorden die onze ouder niet kende, zoals positivo en cool. Op school kregen we een computer waar je heel soms naar mocht kijken (het woord apenstaartje stamt trouwens uit 1981) ik wist niet eens waar het toen voor gebruikt werd, er was toch nog geen internet?

Heb trouwens geen idee waar we die oh zo dure computer voor gebruikte, hij stond er gewoon en dat was al tof. Op maandag kreeg ik geld mee naar school voor schoolmelk en school sparen, je kreeg dan zegeltjes en de juf of meester bewaarde het boekje. Er hoorde ook ook een spaarpot bij van de Rijkspost spaarbank die stond thuis in mijn kamertje op de vensterbank gevuld met muntjes.. Geen idee wat er ooit met die zegelboekjes is gebeurd. Dat zal mijn moeder wel geregeld hebben. Om even terug te komen op dat schoolmelk, dat waren van die lichtblauwe pakjes van melkunie met een plaatje van een konijn er op. Ik vond het niet te hachelen, de conciërge bracht het rond en kartonnen dozen en 9 van de 10 keer was die zooi zuur. Als ik het weggooide werd juffrouw Spijkermans boos en moest ik op de gang in een nis zitten. Daar bracht ik dan ook de meeste tijd van mijn lagere schoolcarrière door.

Als ik erg druk of vervelend was werd ik naar meneer Kok onze concierge gestuurd. Dan mocht ik koffie zetten en de telefoon opnemen terwijl ik in zijn keukentje aan de tafel zat. Op donderdag gingen we naar de schooltuintjes, zelf peentjes, sla, andijvie en gipskruid planten en je mocht alles mee naar huis nemen. Als je tussen de middag met een vriendje of vriendinnetje mee ging naar huis om een boterhammetje te eten dan belde je naar huis of zo. En als je s middags buiten ging spelen legde je hooguit een briefje op de keukentafel als er niemand thuis was. Of je was verkeersbrigadier vanaf de 5e klas. Dan moest je een week lang voor, na school en tussen de middag de kinderen “veilig” naar de overkant bonjouren.

De leraar van de vijfde klas (meester Hogervorst) zat ook gewoon te roken aan zijn tafel terwijl zaten te zwoegen op de reken tafels. Thuis kroop ik tegen de gaskachel aan als ik koud thuis kwam en de waakvlam stond ook altijd aan. Als we in de oude stacaravan bivakkeerde in de winter omdat we een molentocht gingen schaatsen deden we alle gaspitten tegelijk aan want dan was het lekker snel warm. Als het gas op was dan sloten we gewoon een nieuwe butaantank aan en maakte we warme chocolademelk van verse melk direct uit de koeltank op de boerderij , met cacaopoeder van blooker en lekker veel suiker. Zoals in vele posts op social media wel eens staat dat we geen gordels in de auto hadden en naar huis moesten als de straatlantaarns aangingen.

Wat is er gebeurd? nu laat ik mijn kinderen hun locatie aanzetten op de telefoon als ik twijfel waar ze uit gaan hangen. Wil dat ze appen als ze ergens veilig zijn aangekomen. Ze moeten een helm op als ze met zo’n ding met een blauw kenteken rijden. Kun je in magister alles zien wat ze op school uitspoken. (wij kregen gewoon 3x per jaar een rapport en je kreeg of op je flikker of een gulden).
Soms snap ik het echt niet…wij de generatie die is opgegroeid met kapotte knieën, rokende ouders, gaskachels , fietsstoeltjes zonder gordeltjes en noem maar op….wij hebben opeens besloten dat alles waar wij mee zijn opgegroeid slecht is voor ons gebroed. Willen we ze 24/7 checken wat ze doen met wie ze zijn en nog zoveel meer. Eigenlijk niet raar dat pubers van tegenwoordig zo veel opstandiger lijken dan 1 of twee generaties terug. Wij vinden altijd maar dat ze niet aan “dingen” toe zijn terwijl ze heus zelf wel beslissingen kunnen nemen en hun eigen “ik’ kunnen ontwikkelen. Ze echt niet zo maar in 7 sloten tegelijk lopen, ze heus weten wat goed of fout is. Terwijl ik dit typ vraag ik mij echt af wat er fout is gegaan en waarom we alles maar willen controleren. (heb het even niet over criminaliteit of ongure figuren, maar gewoon over de dagelijkse dingen). Soms vind ik mijzelf een overdreven bezorgde ouder (dat komt door de reacties van mijn kinderen) dan moet ik echt even een pas op de plaats maken en mezelf toespreken…laat ze nou, het komt heus goed.

Vroeger was alles anders, mijn oma en opa zeiden het altijd, mijn ouders riepen het continue en nu………nu doe ik het zelf. Het is denk ik gewoon de leeftijd. Hoe ouder we worden hoe meer we gevaren zien? Of hoe ouder we worden hoe meer we ons laten “leiden”?

Ondertussen is het donker en is mijn jongste nog niet thuis ik kijk op de klok en denk….stel je niet zo aan het is een puber als hij honger heeft komt hij vanzelf. Mijn smartwatch geeft aan dat ik mijn dikke derrière moet gaan laten bewegen, dat ik al te lang zit……..controle, alles draait om controle.

Fijne avond! x Q.

‘Doe het facking zelf’, “een zelfhulpboek waar je geen reet aan hebt”

Een boek om je na te laten denken over dagelijkse dingen. Met humor, sarcasme en vooral zelfspot. Uitgedaagd door een vriendin om over dagelijkse zaken maar eens een boek te schrijven.

In het boek kom je er gaandeweg achter dat je alles in het leven toch echt zelf moet doen, ervaren en onderzoeken (met soms een beetje hulp). Lezers geven aan dat ze het hebben gelezen met een lach en een vochtig oog. De herkenbaarheid, het ja knikken, het lachen, het zit er allemaal in.

Te bestellen bij Bol.com of bij de lokale boekhandel.